سخن های نهفته در دل و نداشتن همراز

در ولسوالی شیخ علی ولایت پروان یک تحقیق در باره کیفیت زندگی  داشتم. در وقت تحقیق همرای خانم آشنا شدم، خانم که دنیایی از درد و خیلی به یک شنونده صبور نیاز داشت.
بلاخره هماهنگ کردم تا در باره کیفیت زندگی این خانم تحقیق کنم و پیدا کنم که چرا این خانم اینقدر دلش پر از درد است، چرا حرف های ناگفته داره و چرا مردم قریه این خانم را روانی خطاب میکند.
از این خام درخواست کردم که دو ساعت وقت خود را در اختیار ما قرار دهید و تا حرف های ناگفته اش گفته شود. این خانم خیلی خوشحال شد و بسیار به پیشانه باز قبول کرد که خوب است من با شما خواهم همکاری کرد.
روز دیگر در وقت معینه رفتم و تحقیق خود را شروع کردم. اول این خانم احساس امنیت نمی کرد و کوشش میکرد تا حرف های دل خود را پنهان کند اما من برایش اطمینان دادم که راز تان راز خواهم ماند هیچ کس از قریه تان باخبر نخواهم شد.
بیچاره خانم آهی سرد کشید و گفت: برادرم مقصر این حالتم است، پدرم هوس کرد تا دخترش شوهر خارجی داشته باشد.اما خبر نداشت که زندگی دخترش به انتظاری به پایان خواهی رسید.
این خانم گفت: من هم مثل دختر های قریه جوان بودم غرور داشتم رویا های داشتم اما فامیلم مرا به یک سایه سرد کشاندکه دیگر هیچ وقت گرمش غرور و آفتاب بر وجودم طلوع نخواهم کرد.
پرسیدم چطور؟؟؟ چشمانش لبریز اشک شد و گفت: یک خواستگار خارجی از قوم خودم برایم پیدا شد. پدر به خاطری که رقابت داشت مرا وادار کرد تا قبول کنم و حاضر برای عروسی شوم.
بلاخره عروسی کردیم مدت چهل روز همرای شوهر خود ماندم. شوهرم دوباره طرف آمریکا روان شد طرف کار و مزدوری خود.
حالا من ماندم و انتظاری، انتظاری که با مرگ به پایان خواهم رسید.
پرسیدم چرا؟
در حالی که اشک از چشمانش جاری شد و گفت: مدت سه سال همرای تلفون در تماس بودیم اما مدت چند ماه زنگ مرا جواب نمی داد، آن هم به هر صورت مدت سه ماه میشود که تلفون اش خاموش است و فامیل پسر هم همرایم رفتار نیک نداشت و همیشه این احساس را برایم میداد که من از جمله فامیل آنها هیچ نیستم و ابن کار آنها باعث شد تا دوباره خانه برادرم بیایم و وهمراه برادر خود زندگی کنم.
باوجود یکه اشک به صورت اش بود با پشت دست خود پاک کرد و گفت ببخشید که شما را جگر خون کردم.
پ.ن: تحقیق که داشتم هم مربوط چنین داستان ها بود.